اوتیسم و فضای کسب و کار

اوتیسم و فضای کسب و کار

موضوع امروز در مورد اوتیسم و فضای کسب و کار است و چالش هایی را مورد نظر دارد که من به عنوان یک کارگر اوتیسم با آن روبرو هستم.چالش هایی که به طور فراوان در محیط کار با آن روبرو می شوم موارد زیر است: تحریک شدن بیش از حد در محیط کار، ارتباط موثر با همکاران، پردازش کردن دستورات، و جایگزین شدن و مسئولیت پذیر بودن در کار تیمی و فهم نقش خود.

من راه های موثری برای کنار آمدن با بیش تحریکی پیدا کردم از جمله هر یک یا دو ساعت با رفتن به اتاق آرامش ۵ تا ۱۰ دقیقه استراحت می کنم. در شهر لندن اداره ها  کوچک هستند و پیدا کردن جایی کم نور و بی سر و صدا خیلی سخت است. من مجبورم روی سنگ توالت خود را آرام کنم. ممکن است این مکان کثیفی باشد اما همان چیزی است که من به آن نیاز دارم.

من هنوز بر روی ارتباط موثر با دیگران کار می کنم و به نیاز های ارتباطی خودم( شفاف حرف زدن با من، اشاره مستقیم کردن به مطلب و دستورات واضح دادن) اشاره می کنم. من سعی می کنم این موارد را به دیگران بگویم چون من یک اوتیسم هستم. افراد و مدیران خوب با شرایط من کنار می آیند و در موقعی که نمی توانم خوب ارتباط برقرار کنم به من بی احترامی نمی کنند.

من کمک های به موقع و زیبایی از آن ها دریافت می کنم زیرا افراد دوست دارند مهربان، بی گناه و محترم درک شوند. من اگر دیگران موارد زیر را رعایت کنند دستورات آن ها را با اضطراب کمتر و راحت تر می فهمم: الف- من بیشتر از کارگران عادی در مورد فکر کردن به موضوعات پیچیده به وقت نیاز دارم. ب- من احتمالاً هیچ چیزی را در موقعی که برای بار اول می بینم یا می شنوم متوجه نمی شوم.  اما اگر من فرصت تلاش داشته باشم هیچ تکلیفی برای من آن قدر هم سخت نخواهد بود.

  اخیراً دفترچه ای برای نوشتن تهیه کرده ام و سئوالاتی را که در ذهنم ایجاد می شود را در آن می نویسم و زمانی که دستوری به من داده می شود آن سئوالات را می پرسم. آخرین چیزی که به آن نیاز دارم این است که برای پردازش ذهنی به من کمک نکند. بعد از آن وقت زیادی برای خواندن و فهمیدن نکته هایی که نوشته ام می گذارم و اگر سوال داشتم دوباره به سوی مدیر یا همکارم بر می گردم و وقتی خوب موضوع را فهمیدم آن را به بهترین شکل انجام می دهم.

وقتی من نقش و مسئولیت خود را خوب بفهمم و در تیم قرار داده شوم به همان اندازه که کارها را خوب یا نادرست انجام می دهم آرام یا مضطرب می شوم و هرچه جلوتر می روم خطای کمتری انجام می دهم. اگر من بابت مسئولیت خود خیلی گیج شده باشم به شکل خاص از سرپرست خودم سوال می کنم که او حساسیت کار را متوجه شود مثلاً می گویم دوست داری در مورد فلان مطلب حرف بزنی؟ میشه در مورد فلان چیز به من کمک کنی؟ این باعث می شود از تنش بین همکاران هم سابقه من و مدیر من که باید بین دادن وقت استراحت به من و همکارانم تعادل ایجاد کند اجتناب شود.

آموزش مهارت های کار تیمی به افراد اتیسم در مرکز اتیسم اصفهان