چگونه بازی چالش های پردازش حسی را در کودکان اوتیسم تحت تاثیر قرار می دهد؟ بخش دوم

• دشواری در کنش و واکنش

اغلب کودکان اوتیسم در خودآغازگری یا کنش مشکل بیشتری دارند. در این موارد بر روی “نوبت من، نوبت تو” باید بیشتر کار کرد.

کودک می تواند با ابزاری که دوست دارد بازی کند و بعد بزرگسالان را بگیرد و بگوید نوبت من است، سپس کمی بازی کند و به او بدهد و بعد از مدتی هر بار که می گیرد کمی منتظر بماند تا کودک آن وسیله را برای نوبت خود پس بگیرد.

با انجام دادن انواعی از این بازی کنش و واکنش، که بهتر است بدون وسیله و اسباب بازی باشد، بهبود می یابد. برای بازی کردن کنش و واکنش بین دو یا چند نفر که با هم بازی می کنند خیلی مهم است. سعی کنید زمان انتظار نوبت کودک را ابتدا کوتاه و به مرور و بعد از تمرین زیاد کنید تا کودک در مهارت کنش و واکنش پیشرفت کند.

یکی دیگر از تکنیک های افزایش مهارت کنش و واکنش نشستن در بغل بزرگسال هنگام بازی است که موجب کم شدن پریدن ها و حرکات اضافه کودک و در نتیجه افزایش مهارت کنش و واکنش است.

• گریه و قشقرق

ناتوانی در بیان می تواند موجب ناامیدی شود و طغیان ها  و قشقرق های زیادی را به دنبال داشته باشد. همچنین صداهای غیر منتظره، و غیر قابل پیش بینی بودن حوادث آینده، بوهای خاص، نورهای زیاد و یا مکان های شلوغ می تواند موجب بی انگیزگی، گریه و قشقرق کودک شود پس مهم است ورودی های حسی را چک کنیم که محرک های ورودی آرام بخش باشد و در طی بازی از ماساژ نیز استفاده کنیم.

• انتقال یا تغییرات محیطی ناگهانی برای کودک

کودکان اوتیسم با انتقال یا تغییر ناگهانی مشکل دارند به همین منظور قرار دادن ان ها در یک ساختار قابل پیش بینی می تواند مفید باشد. مثلاً استفاده از ساختار تصویری این امکان را می دهد تا کودک اوتیسم بداند در آینده با چه چیزی مواجه خواهد شد و آن چیز از کجا شروع می شود، چه مراحلی را می گذراند و کجا به پایان می رسد. می توانید در زمان آزاد از تایمر خاص استفاده کنید تا به کودک بفمهمانید زمان استراحت بین بازی ها فرا رسیده است یا این کار را با زدن زنگ نیز می توانید انجام دهید.

اگر یک کودک عاشق پریدن است و شما می خواهید با او بازی کنید بهتر است ابتدا کمی با او بپرید بعد به او بگویید بیا با هم نقاشی کنیم بعداً بیشتر می پریم. در حین بازی به او هشدار دهید که بعد از عبور از مانع می خواهیم بازی پتو انجام دهید. سعی کنید برای شروع و پایان هر بازی دو زنگ متفاوت بزنید که کودک بداند بازی شروع یا تمام شده است. پایان بازی به حالات چهره، دور شدن کودک و یا عصبانت او نیز بستگی دارد.

• مشکل در ارتباط چشمی

برای کودکان اوتیسم اغلب دشوار است  که در بازی هم نگاه کنند هم گوش کنند در واقع آن ها نمی توانند همزمان ورودی های چشم و گوش را پردازش کنند. سعی کنید در بازی اصرار به ارتباط چشمی نداشته باشید ولی اگر اتفاق افتاد آن را به شدت تشویق کنید. شما حتی می توانید بازی را متوقف کنید و در پاسخ ارتباط چشمی، او را دسته جمعی تشویق کنید.

• دنبال کردن دستورات کلامی

چون کودکان ممکن است دستورات کلامی را به سختی پردازش کنند بهتر است دستورات کوتاه و ساده بدهید همچنین می توانید دستورات را قبل از شروع چندبار تکرار کنید.

• مهارت های حرکتی

مهارت حرکتی کی مشکل بزرگ برای کودک اوتیسم است. سعی کنید از بازی های ساده ی حرکتی مثل گام برداشتن به جلو و عقب شروع کنیدو از او بخواهید تقلید کند. ضمن این که ابتدا مهارت های حرکتی ریز را شروع کنید.

سعی کنید در بازی که به فعالیت حرکتی نیاز دارد ابتدا کمی به او کمک کنید تا او با موفقیت بازی را به پایان برساند.

• بی توجهی

در این مورد اغلب کودکان مثلاً صدای زنگ را نمی شنوند ولی صدای تکه تکه شدن آب نبات را می شنوند پس به نظر می رسد لت بخش بودن برای انتخاب آن ها مهم است چون آن ها توجه انتخابی دارند ولی به طور کلی توجه آن ها ضعیف است. می توانید بازی با وسایل بازی را تزیین کنید تا اکودک بیشتر توجه کند .

• اضطراب

اغلب کودکان اوتیسم در حین آرامش مضطرب نیز هستند. فعالیت هایی مانند دویدن، بلند کردن، فشار دادن و سایر فعالیت هایی که از عضلات درشت بدن استفاده می کنند می تواند موجب کاهش اضطراب آن ها شود. همچنین می توان در حین بازی و در حین زیاد شدن اضطراب کودک وسیله ای را که دوست دارد موقتاً به او بدهید  و سپس از او بگیرید و ادامه دهید همچنین برای کم کردن اضطراب آب پاشیدن با فشار ملایم برروی بدن و صورت کودک با فشار ملایم می تواند آرام کننده باشد.