نمیدانم باید سالروز تولدت را به تو تبریک بگویم وخوشحال باشم یا در کنج اتاق تنهایی هایم غمگین باشم وفکر کنم به اینکه یکسال دیگر هم از بهترین لحظات جوانی تو دردنیای تنهایی وسکوتت سپری شد بدون آنکه لذتی از این لحظات ببری??

شاید خودت هم ندانی اما تو قوی ترین تکیه گاه من در سخت ترین لحظات زندگیم بودی.درست است که شاید درظاهر از پس ابتدایی ترین کارها برای ادامه زندگی برنمی آیی اما مطمئن هستم که تو قدرت انجام کارهایی را داری که هیچکدام از ما انسانهای به ظاهر قدرتمتد قادر به انجام آنها نیستیم??