اختلال یکپارچگی حسی (بخش لامسه ۱)

از باالترین قسمت سر تا پایین ترین قسمت پا،پوست کودک پر از نورون هایی است که اطالعات پیرامونش را به مغز می فرستند.حس لمس ،اطالعات در مورد دما،بافت ها،شکل ها، اندازه ها وفشار و… را مخابره می کند. وقتی حس لمس به
درستی عمل می کند، کودک می تواند در هر کاری از قبیل بستن دکمه های لباس،تا لذت بردن از آغوش ،به نحو مطلوبی مشارکت کند.اما زمانی که حس لمس به درستی پردازش نشود و یا نتواند با سایر حواس به صورت یکپارچه عمل کند،مشکالت عدیده ای برای کودک به وجود می آید.تمایز حسی:
همانطور که سیستم عصبی کودک ممکن است نتواند بین آن چه که خطرناک است و آن چه که امن می باشد تفاوت قائل شود،ممکن است بین آن چه که مهم است و آن چه که اهمیت ندارد نیز تمایز بگذارد.برخی اطالعات که برخورد آگاهانه با آن ها ضرورتی ندارد،مثل احساس مداوم لباس ها روی بدن، ویا برخورد هوا به صورت، کودک را آزارمی دهند و او را درگیر خود می کنند. از همین رو کودک قادر به حس کردن اطالعاتی که برای او مفید هستند نمی باشند ،مثل روشی که طبق آن بند کفش را باید گره بزند و یا دکمه لباس را با فشردن آن به درون شکاف محل دکمه ،ببندد.

حساسیت لمسی پایین:
برخی از کودکانی که دچار مشکالت مربوط به حس المسه می باشند، ممکن است تحریکات لمسی را اصال حس نکنند و یا این که کمتر از آنچه که باید حس کنند. آن ها لمس سطحی را اصال حس نمی کنند، لمس عادی را در حد یک غلغلک حس می کنند و سیستم حسی آن ها فقط لمس عمیق،بغل های سفت و فشار محکم را ثبت می کنند.اگر کودک نتواند:
برعکس پوشیدن کفش ها
خیس بودن پوشکش
خراش روی زانو
کثیف بودن صورت
را احساس کند، در واقع حساسیت لمسی او پایین است. رفتار چنین کودکی نیز در جهت یافتن آسودگی حسی می باشد. چنین کودکانی نمی توانند به افراد و اشیا محیط شاه درستی توجه کنند. همچنین ، به علت استفاده از راهکار خود تنظیمی غیر فعال ،برای دریافت تحریکات تالشی نمی کنند.