مبانی تعامل همه جانبه در بازی قسمت اول
- لذت بردن از بودن در کنار فرد دیگر:
باید محیطی سرشار از شادی فراهم شود
- رشد دادن توانایی گوش دادن به علائم به اشاره ها، زبان بدن، حالات فیزیکی دیگران
- گنجایش و توانایی ارتباطی (اشاره به صورت، دست، بدن)
و توجه (نگاه کردن، پیگیری کردن علامت ها و دستورات ، توجه به نام، توجه به دستورات، برگردان سر) را گسترش دهند.
- سهیم شدن با دیگران در فعالیت های آنها
- فهم و استفاده از تماس چشمی
- فهم و استفاده از بیان چهره ای (مثلا تکان دادن سر به معنی بله یا نه)
- فهم و استفاده از تماس فیزیکی و معنی آن
- فهم و کاربرد ارتباط غیر کلامی
- اگر واژه سازی دارد سعی شود واژه سازی او در مورد کلمات با معنی استفاده شود.
- کودک یاد بگیرد که نیازهای شخصی خود را بیان کرده و با توجه به موقعیت آن را دنبال کند. او می تواند یاد بگیرد که سطح ناراحتی خود را که ناشی از ضعف توانایی های ارتباطی –اجتماعی است کنترل و تنظیم کند. تحقیقات معنبر علمی نشان داده است که زمانی که کودک توانایی تعامل و انعطاف پذیری خود را بالا می برود، رفتارهای کلیشه ای، خود آزاری، و دیگر آزاری او آرام آرام کمتر شده و علایق محدود او گسترده تر میشود و اهداف آموزشی بهتر محقق می گردد.
در تعامل همه جانبه آموزش در فضایی لذت بخش ( از نظر کودک) و به صورت تعامل های تکراری انجام می شود. معلم در فعالیت ها بافتی را فراهم می کند و به یادگیرنده اجازه می دهد که با تکلیف درگیر شود ( او فقط راهنمایی می کند)تا کودک رفتار مناسب و خواسته شده را انجام بدهد. ساختار آموزشی و یادگیری بر اساس آگاهی آن ها از مبانی این مدل ارتباطی است( مبانی ده گانه که گفته شد)
