میدانم که در ژرفای وجودت ترسی هست از این پوچی بی مفهوم، حالا که تو تنهای تنهایی میخواهی چه کنی؟چه کاری از دستت بر می آید؟ما هنوز دنیای شگفت انگیز درون خود را نشناخته ایم پس با وجود داشتن فرزند اوتیسم، روزهایت را با هدف گذرانده ای، نه بی هدف ، نه برای رضای خدا بلکه از خلاء پوچی رها شوی، کار وبرنامه ای یا مسئولیتی داشتی که همین مسئولیت تو را از فنا پذیری زودتر از موعد نجات داده، روزی که من به این نقطه رسیدم عمرم، زندگی ام، شروع بلوغ فکرم وآدمیتم از آنجا شروع شد
