مرحله دوم توزیع بسته های حمایتی ویژه خانواده های واجد شرایط انجمن اتیسم اصفهان
روابط عمومی انجمن خیریه حمایت از کودکان اتیسم اصفهان خبر از توزیع مرحله دوم بسته حمایتی ویژه ماه مبارک رمضان داد.
روابط عمومی انجمن خیریه حمایت از کودکان اتیسم اصفهان خبر از توزیع مرحله دوم بسته حمایتی ویژه ماه مبارک رمضان داد.
رویکرد مونتسوری به آموزش (کار به جای بازی) بخش دوم
اصطلاحات مونتسوری
مبانی تعامل همه جانبه در بازی قسمت اول
باید محیطی سرشار از شادی فراهم شود
محیط های چند حسی و اختلال اوتیسم
بسیاری از متخصصین از مشکلات مختلف حسی کودکان اوتیسم سخن گفته اند . این کودکان اغلب پاسخ مناسب و عادی به محرک های حسی نمی دهند این مشکلات حدود ۴۵ تا ۹۵ درصد این کودکان را به نحوی به خود درگیر کرده است . این بررسی در دنیا توسط واتلینگ و همکاران [۱](۲۰۰۱)، بن سیسون و همکاران [۲](۲۰۰۷)، بارانک[۳] و همکاران (۲۰۰۸) و همچنین تامچک[۴]و همکاران (۲۰۰۷) انجام شده است و در صدهای گفته شده در این مطالعات گزارش شده است.
محیط چند حسی برای بازی قسمت اول
محیط های چند حسی[۱] چیست و برای چه کسانی است ؟
مروری بر تاریخچه ی استفاده
در اواسط سال ۱۹۶۰ دو آمریکایی با نام های کلند و کلارک[۲] مفهوم محیط چند حسی را به کار بردند . آن ها معتقد بودند محیط های چند حسی می توانند موجب بهبود رشد، ارتباط و مشکلات رفتاری در برخی اختلالات و ناتوانایی ها شود. آن ها مفهوم کافه تریای حسی را برای فضایی به کار بردند که در آن محرک های محیطی که بیماران در تقابل با آن مشکل دارند یا آسیب های عصبی، شناختی و فیزیکی ای دیده اند که بینایی، شنوایی، چشایی و لمسی آن ها را تحت تاثیر قرار داده است.درسال ۱۹۷۰ دو درمانگر هلندی جان هالج و ورهیل[۳] این مفاهیم را تقویت کردند، آن ها در موسسه هارتنبرگ[۴] درهلند که مرکزی برای آموزش کودکان دارای ناتوانی های خاص بود توانستند در این محیط پاسخ های مناسبی را به کودکان یاد بدهند. گزارهای استفاد موفق محیط چند حسی به مرور موجب رشد استفاده از این محیط ها به مرور به خارج از اروپا نیز برده شود.
عوامل موثر بر کیفیت برنامهی مداخلاتی بازی
۱.آیا برنامه تمام تواناییهای کودک را به کار میگیرد؟
عدم درخواست اطلاعات یکی از مشکلات کودکان اوتیسم است که تاثیر زیادی بر پیشرفت آنها دارد. پژوهشگران با قرار دادن ۳ کودک در موقعیت های ساختگی و طبیعی توانستند سوال پرسیدن را به ۳ کودک ۴، ۵، و ۸ ساله که از نظر رشد ادراک کلام و بیان کلمات در حد یک کودک عادی ۲ ساله بودند آموزش دهند.
ارتباط اجتماعی یکی از مشکلات اساسی کودکان دارای شرایط اوتیسم است. استفادهی همزمان از رویکردهای رفتاری و رویکردهای مبتنی بر مبانی رشدی کودک میتواند باعث بهبود تعاملات اجتماعی در این کودکان شود. رویکرد رشدی در مدلهای آموزشی مانند و سان رایز و فلورتایم دنبال میشود.
بازی
کودکان مبتلا به اوتیسم کمتر مهارتهای لازم برای بازی در بازی با همسالان خود را نشان می دهند (به عنوان مثال ، ساختن یک برج بزرگ با یک دوست ، نگاه کردن به کتاب با همسالان ، یا درخواست از یک همسال برای بازی با او). آنها تمایل دارند که توجه را با کودکان دیگر به اشتراک نگذارند (به عنوان مثال ، آنها نگاه چشم را هماهنگ نمی کنند و شروع به بازی با دیگران نمی کنند). اگر آنها به بازی بپردازند ، بیشتر از همسالان دور می شود. بازی اشیا متشکل از دهان دهی شی ، موارد بیشتری از تکرار همان عمل بر روی یک شی، و عملکرد کمتر (استفاده نکردن از اسباب بازی برای عملکرد مورد نظر خود) بازی با اسباب بازی است (به عنوان مثال ، تغذیه عروسک با قاشق). کودک اوتیسم به جای استفاده از قاشق برای تغذیه عروسک ، می تواند از قاشق برای میز زدن استفاده کند.
رشد عاطفی
نوزادان به طور معمول در حال رشد از ۲-۳ ماهگی شروع به استفاده از چهره خود برای بیان می کنند. نوزادان معمولاً حالت های مختلف چهره را از خود نشان می دهند و تا ۶ ماهگی می توانند با لبخند به عقب (مثلاً یک لبخند اجتماعی) به لبخند پاسخ دهند. با این حال ، نوزادان مبتلا به اوتیسم حالت چهره کمتری از خود نشان می دهند و والدین اغلب نوزادان خود را چنین توصیف می کنند که “چهره ای بدون بیان دارند”. نوزادانی که بعداً مبتلا به اوتیسم تشخیص داده می شوند ، لبخند پاسخگو ندارند ، به احتمال زیاد دیگران را به سمت دیگران سوق می دهند و ممکن است نتوانند نسبت به دیگران در پریشانی ابراز نگرانی کنند.