اصطلاح انیسم ازیک کلمه یونانی اوتوس(autos) گرفته شده است که به معنی در خود مانده می باشد و برای بیان وضعیتی است که در فرد توانایی برقراری اجتماعی ندارد.

اتیسم ، اختلال رشدی عصبی است که تفاوت در تعامل اجتماعی و ارتباطات کلامی و رفتار در فرد ایجاد میکند و منجر به آسیب های عصب شناختی می شوند این آسیب های اساسی در کودکان مبتلا به اتیسم شامل موارد زیر است :

نقض در ارتباطات اجتماعی و رفتاری ، علایق و فعالیت های محدود شده و تکراری که منجر به ایجاد مشکلات زیادی در زمینه های مهارت های شناختی ، ارتباطی ، هیجانی ، حرکتی و زبانی را به همراه دارد.

افراد دارای احتمال اختلال اتیسم  متوسط در سطح ۲ قرار دارند  و نیازمند به نظارت و حمایت قابل توجه هستند .

 ویژگی های این افراد به شرح زیر است :

افرادی که در این سطح قرار دارند از نظر وضعیت ارتباطی/ اجتماعی بویژه در مهارت های ارتباطات اجتماعی کلامی و غیرکلامی به طور مشخصی مشکل وجود دارد. تاخیر در رشد کلامی دیده می شود و در زمینه های اجتماعی نیز دشواری های آشکار و مشخصی دارند. آغازگری بسیار محدودی در تمایلات اجتماعی با گروهی از افراد مشخص دارند . پاسخ کاهش یافته و یا غیر طبیعی به پیشنهادهای اجتماعی از دیگران می دهند.

این افراد از نظر وضعیت رفتاری  بدینگونه هستند :  دارای رفتار خشک و غیر قابل انعطاف و علایق خاص و محدود هستند، مقابله با تغییر در برخورد و یا عملکردی و محیط دیده می شود، و یا وجود رفتارهای محدود شده و تکراری که برای مشاهده گران عادی و غیر متخصص غریب و نا آشنا به نظر می رسد و در زمینه های مختلفی با عملکرد فرد تداخل ایجاد می کنند. در زمان درخواست برای تغییر عملکرد و یا تمرکز در سازگاری دچار بهم ریختگی و پریشانی می شوند .

 در ارزیابی جامع باید به منظور تشخیص دقیق تر و صحیح تر و به صورت جامع و کامل انجام شود و این ارزیابی بهتر است توسط تیمی از متخصصین شامل روانپزشک  کودک ، روانشناس ، گفتار درمانگر و کاردرمانگر صورت گیرد.

در فرایند ارزیابی است که از وجود یا عدم وجود این اختلال توسط متخصصصین اطمینان حاصل می‌کنید. امروزه در تمام دنیا متخصصانی وجود دارند که در حیطه های اتیسم فعالیت دارند اما ارزیابی این کودکان جهت تشخیص دقیق و به موقع بایستی با تست های استاندارد شده انجام شود که این امر در مراکز اتیسمی که پایگاه غربال اتیسم از سازمان بهزیستی کشور هستند انجام می گردد.