راحله ضیائی ۹۹/۱۰/۱
بخش دوم
زندگی را همه میکنند ،گیاهان، جانوران، اجرام آسمانی، حتی ستاره ها، آنها هم زندگی میکنند ومیمیرند ، کجا آزموده شده ای ؟ چه کرده ای که ارزش روزهای که به تو هدیه داده شده وآنها را طی کرده ای داشته باشد ؟ با خود چه آورده ای؟ من چون آدم کم صبری هستم زودتر میگوییم :تمام شانه هایی که بر گیسوان دخترانتان زده اید تمام لقمه های غذایی که بر دهان آنها گذاشته اید، تمام شب بیداریها، تمام روزهایی که از خوشی های خودت گذشتی تا او آرامش داشته باشد ، تمام حسرتهایی را که خوردی، شما پدر دلسوز که تمام عمر کار کردی وحالا فرزندت آنچنان رعنا شده که قامتش برازنده ی لباس دامادی است ،ولی همچنان کودکانه بازی میکند بگذار حاشیه نروم وجان مطلب را همینجا بی پرده ادا کنم چرا تو؟ چون که خداوند تو را برگزیده واین قدر در ظرف وجود تو قدرت گذاشته، از روز ازل، که امروز انتخاب کرده تا امانتش را به تو بسپارد وتو قدر خود را نمیدانی، نمیدانی چه رحمتی برتو ارزانی شده وتو غافل از این نعمت، خود را به در ودیوار میزنی تا خدا جور دیگری رقم بزند یا شفا دهد که مثل دیگران زندگی کنی یا بگیرد تا آزاد شوی
ادامه دارد….
