دیده ای که کمتر نگاهت می کنند، چشم در چشمت نمی دوزند و حرفی نمی زنند بی انکه اصرارشان کرده باشی. انگار که خسیس باشند در خرج کلماتشان. شاید که اصلا حضورشان را حس نکنی، جایی؛ نشسته یا ایستاده، اما بی حرف وسخنی، سکوت میشود جزئی از بودن آنها.که ما را به این نوع از سخن، بی حرف وکلمه، راهی نیست
Thank you for another fantastic post. Where else could anybody get that type of info in such a perfect way of writing? I have a presentation next week, and I’m on the look for such information.