درمان دارویی برای مشکلات جنسی افراد اوتیسم(بخش دوم)

هنگامی که رفتار درمانی به تنهایی موثر نبوده است ، دارو درمانی در نوجوانان اوتیسم در چندین مورد با میزان اثر متغیر گزارش شده است. دو مطالعه استفاده موفقیت آمیز از میرتازاپین و بلاکرها را برای کاهش رفتارهای نامناسب جنسی و خودارضایی بیش از حد توصیه می کنند. در یک مورد ۲۵ مرد اوتیستیک با سن ۱۵ تا ۲۱ سال ، داروهایی از جمله داروهای اعصاب و مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین را در مردان معلول ذهنی بررسی کردند و گزارش دادند با این حال ، نویسندگان توصیه کردند که به دلیل نگرانی در مورد عوارض جانبی ، مصرف آن در کودکان زیر ۱۸ سال توصیه نشود. تام نوجوانی با ASD و اختلال شناختی است.

او به وضوح فاقد ظرفیت رضایت برای درمان پزشکی است. درک محدودیت های تام در برقراری ارتباط و یادگیری نه تنها حیاتی است ، بلکه همچنین عملکرد وی در رابطه با مراقبت از خود ، ارتباطات ، تعامل اجتماعی با خواهر و برادر و همسالان و مشارکت در فعالیت های آموزشی ، خانوادگی و اجتماعی چیست. افراد دارای ID / ASD دارای طیف وسیعی از نقاط قوت و محدودیت در مهارت های ارتباطی و سازگاری هستند. درک اینکه آیا برد می تواند سرویس بهداشتی اساسی ، لباس پوشیدن ، استحمام و نظافت را انجام دهد ، به ما امکان می دهد درک کنیم لمس کردن یا استمنا تام برای او چه معنی دارد. باید بدانیم که آیا او رفتارهای چالش برانگیز دیگری نیز از خود نشان داده است. علاوه بر این ، قبل از در نظر گرفتن هورمون درمانی ، تام باید آموزش بهداشت جنسی متناسب با رشد را که شامل بحث در مورد واقعیت های اساسی زندگی ، تولید مثل ، رابطه جنسی ، رشد و نمو انسان ، تولید مثل و آناتومی انسان ، و خود لذت بخشی / خودارضایی باشد.  صرف نظر از سطح شناختی ، می توان رفتارهای جنسی مناسب و نامناسب را آموخت. به طور کلی می توان به آنها آموخت که چگونه در محدوده های مناسب اجتماعی رفتار جنسی انجام دهند. مراکز زندگی مستقل می توانند منابع و متحدانی را برای فراهم آوردن آموزش و مشاوره در زمینه روابط ، صمیمیت ، رابطه جنسی ، بیان جنسی و فرزندپروری فراهم کنند. برنامه درسی باید صریح باشد و باید متناسب با سطح شناخت فرد باشد. هنگام بحث در مورد مسائل جنسی باید از زبان ساده اما اصطلاحات دقیق برای توصیف اعضای بدن استفاده شود. تطبیق زبان فرد با اصطلاحات دقیق ، مواد بصری و مدل ها ممکن است بسیار مفید باشد ، خصوصاً برای افرادی که مهارت کلامی محدود دارند.

والدین تام ممکن است استدلال کنند که درمان هورمونی می تواند به سود وی باشد زیرا احتمال برخورد قانونی یا کیفری وی را به دلیل رفتارش کاهش می دهد. ولی هورمون درمانی احساسات جنسی طبیعی را کاهش می دهد ، که بدون شک می تواند بر کیفیت زندگی برد تأثیر منفی بگذارد. ارائه دهندگان باید به والدین در مورد خطرات احتمالی درمان درخواستی آموزش دهند و گزینه های متناوب (به عنوان مثال ، آموزش جنسی مناسب برای رشد و درمان تجزیه و تحلیل رفتاری فشرده) را ارائه دهند.

تعدادی از ارزش ها و اصول در تعارض است. ما نمی توانیم اصل احترام به خودمختاری را اعمال کنیم زیرا نقص شناختی تام توانایی او را برای عمل مستقل محدود می کند. در عوض ، ما به دنبال اصل بهره مند شدن هستیم. اگرچه در این حالت تعیین اینکه بهترین کار برای تام چیست دشوار است. والدین وی فکر می کنند بهترین روش دارو برای سرکوب خواسته ها و رفتارهای جنسی او است. اما آنها ممکن است بیشتر در مورد آسیب هایی که ممکن است برای کودکان دیگر وارد شود فکر کنند.

این مورد ۳ نکته مهم را برجسته می کند. والدین اطلاعات  غلط زیادی را از طریق اینترنت دریافت می کنند. پزشکان باید آماده باشند تا به سوالات ناشی از جستجوی اینترنتی پاسخ دهند. دوم ، افسانه های زیادی پیرامون اوتیسم و ​​تأخیر شناختی وجود دارد که ممکن است در مراقبت خوب از بیمار اختلال ایجاد کند. همانند سایر زمینه ها ، متخصصان اطفال نیز باید با متخصصانی مشورت کنند که بتوانند افسانه را از واقعیت جدا کنند. یک مشکل که ممکن است برای بسیاری از ارائه دهندگان پیش بیاید ، یافتن افراد متخصص است. معمولاً بهتر است قبل از درمان های تهاجمی ، درمان های کم تهاجمی را نیز امتحان کنید. اگر ما وقت بگذاریم و استدلال خود را توضیح دهیم ، بیشتر والدین این موضوع را درک می کنند و از آن پشتیبانی می کنند. در مراقبت از کودکان با شرایط مزمن پیچیده ، والدین و متخصصان اطفال باید با هم کار کنند.