درمان دارویی برای مشکلات جنسی افراد اوتیسم(بخش اول)

نوجوانان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم اغلب رفتارهای جنسی را جلوی دید دیگران انجام می دهند که این موضوع برای والدین ، ​​معلمان و همسالان آزار دهنده است. برخی پیشنهاد کرده اند که با سرکوب هورمونی می توان چنین رفتاری را کاهش داد. اطلاعاتی در اینترنت وجود دارد که اثرچنین داروهایی را اثبات می کند و برخی گزارش ها در ادبیات پزشکی که توسط همتایان بررسی شده است ، این ادعاها را تأیید می کنند. چنین داروهایی می توانند عوارض جانبی جدی داشته باشند. در این مقاله ، ما یک مورد را ارائه می دهیم که در آن والدین درخواست چنین درمانی را با پسر نوجوان خود با اختلال طیف اوتیسم دارند.

مورد نمونه

مادر یک پسر ۱۲ ساله به نام تام ، قرار ملاقاتی با پزشک متخصص غدد درون ریز اطفال ترتیب می دهد زیرا پسرش رفتارهای جنسی نامناسبی از خود نشان داده است این رفتارها شامل موارد زیر است

• استمنا،
• لمس نامناسب خواهر و برادر کوچکترش
• مواجهه عمومی اندام جنسی در مکان عمومی

تام مبتلا به اوتیسم تشخیص داده شده است. وی دارای اختلال شناختی است و در حال حاضر در مدرسه در سطح مهد کودک است. او نمی تواند بخواند. او قادر به برقراری ارتباط و دنبال کردن دستورالعمل های ساده است. پدر و مادر او اکنون به دلیل رفتارهای جنسی ترس دارند که او را بدون مراقبت و در کنار خواهر و برادر کوچکتر رها کنند. تام به روانپزشکی مراجعه کرده که رفتار درمانی و همچنین دارو (اولانزاپین و فلوکستین) را امتحان کرده است. این موارد در کاهش رفتارهای جنسی تام  بی تأثیر بوده است. والدین وی تحقیقاتی را در اینترنت انجام داده اند و گزارش هایی دریافتند که درمان هورمونی برای سرکوب سطح هورمون لوتئین ساز و تستوسترون می تواند رفتارهای نامناسب جنسی را در نوجوانان دارای اختلال شناخت کاهش دهد. در معاینه ، او در اواسط بلوغ است. سطح گنادوتروپین ها و تستوسترون شواهدی از بلوغ مرکزی را نشان می دهد و با این آزمایش سازگار است. سن استخوان ۱ سال بیشتر از سن تقویمی است اما در حد طبیعی است. بنابراین ، اگرچه شروع بلوغ او زودتر از حد متوسط ​​بود ، اما هیچ شواهدی از آسیب شناسی غدد درون ریز وجود ندارد. والدین نگرانند که ممکن است تام به کودکان دیگر در خانه یا مدرسه آسیب برساند. خود تام به دلیل محدودیت های شناختی قادر به کنترل  نیست. آیا مناسب است که هورمون درمانی به عنوان وسیله ای برای کاهش یا از بین بردن رفتارهای جنسی نامناسب او انجام شود؟

متخصص غدد درون ریز کودکان ، نظر می دهد:

در این مورد ، سوالی در مورد استفاده از آگونیست های هورمون آزاد کننده هورمون لوتئین ساز (LHRH) برای کاهش رفتارهای جنسی مطرح شده است. از این دارو برای سرکوب بلوغ زودرس با واسطه استفاده می شود ، که به عنوان بلوغ قبل از ۹ سالگی در یک مرد تعریف می شود. آنها از طریق تزریق ماهیانه یا ۳ ماهانه تجویز می شوند و همچنین به صورت کاشت دپوی ۱ ساله در دسترس هستند. اقدامات درمانی ، از جمله آموزش جنسی و آنتی آندروژن فلوتامید ، بی نتیجه بوده است ، و منجر به بازداشت موقت او توسط  پلیس برای رفتارهای جنسی  عمومی نسبت به افراد دیگر شده است . علیرغم این گزارش ها مشخص نیست سرکوب بلوغ برای رفتارهای جنسی نامناسب در این کودک اوتیستیک جوان از نظر اخلاقی صحیح باشد. حداقل شواهدی وجود دارد که استفاده از آگونیست درمانی LHRH را برای رفتارهای فوق جنسی کودکان نشان می دهد. علاوه بر این ، عوارض جانبی احتمالی وجود دارد و این بیمار به دلیل محدودیت های سنی و شناختی قادر به رضایت برای درمان نخواهد بود. بنابراین ، تصمیم گیری در مورد استفاده از این روش درمانی باید پس از اطمینان از منافع بیشتر از آسیب احتمالی و تأیید عدم قطعیت اثر ، توسط والدین با دقت اتخاذ شود.

برای افراد مبتلا به اوتیسم توانایی اجتماعی و ارتباط ضعیف است. به دلیل عدم توانایی در انتخاب نشانه های اجتماعی ، بیماران متوسط ​​و شدید اوتیسم ممکن است از تابو بودن مواجهه عمومی یا خودارضایی آگاهی نداشته باشند. کالر می نویسد که میل جنسی بخشی طبیعی از رفتار انسان است. مطالعات جدید حاکی از آن است که افراد دارای اوتیسم با عملکرد بالا در بزرگسالی تجربه های جنسی نسبتاً معمولی دارند. با این حال ، افراد مبتلا به اوتیسم بسیار کمتر در مورد جنسیت ، پیشگیری از بارداری و بیماریهای مقاربتی از والدین یا معلمان خود آموزش می بینند. در عوض ، افراد دارای اوتیسم با عملکرد بالاتر از رسانه هایی مانند تلویزیون اطلاعات کسب می کردند. والدین کودکان اوتیسم با عملکرد پایین اغلب حتی در آموزش مقدماتی جنسی کوتاهی می کنند: کولر پروتکلهای خاصی را برای استمنا عمومی  ، از جمله قطع کردن رفتار ، یادآوری زمان و مکان مناسب به فرد ، تغییرجهت و شکل رفتار، و اجازه خودارضایی در خلوت بیان می کند زیرا این تنها نوع رضایت جنسی در طول زندگی وی است. متخصصان احتیاط می کنند که روابط جنسی بزرگسالان درگیر یک فرد اوتیسم باید با احتیاط زیادی دیده شود زیرا روابط جنسی به همدلی و حساسیت احتیاج دارد.