تداوم ارتباط چشمی هنگام گفتگو در کودکان اتیسم

تداوم ارتباط چشمی هنگام گفتگو

برقراری و تداوم ارتباط چشمی در تعاملات اجتماعی بسیار مهم می باشد, زیرا به فرد کمک می کند با توجه به حالت های چهره و چشم طرف مقابل, به تمرکز و درک بهتری از گفتگو با وی برسد.

نکته: پیش نیاز شروع تماس چشمی , توانایی فرد در واکنش به نام خود است.اگر فرزند شما در واکنش به نام خود مشکل دارد ابتدا فایل واکنش به نام خود را مطالعه و با وی کار کنید.

راهکار پیشنهادی:

گام های زیر را به ترتیب اجرا کنید:

گام اول – ابتدا در محیط  آرام و بدون عوامل مزاحم محیطی( سر و صدا , شلوغی محیط و …. ) را برای کار کردن با کودک انتخاب کنید.

گام دوم – هنگام گفت و گو با کودک, صورت کودک را با دو دست مقابل صورت خود نگه دارید (با این روش  فضای دید کودک و حواسپرتی وی را کاهش می دهید و کودک به دفعات بیشتری به چشم شما نگاه می کند.)

گام سوم – در این گام به جای قرار دادن دو دست در کنار چشم کودک, شی یا خوراکی مورد علاقه وی را در کنار چشمان خودتان بگیرید و با او گفتگو کنید. می توانید خوراکی یا شی مورد علاقه اش را در کنار چشم ثابت نگیرید و حرکت دهید تا بیشتر توجه کودک به آن جلب شود.

گام چهارم – بدون گرفتن خوراکی و شی مورد علاقه اش در کنار چشمتان با اون گفتگو کنید و در صورت نیاز با راهنمایی اندک کلامی(به چشمم نگاه کن) و دست(نشان دادن چشمتان) از او بخواهید تماس چشمی را نگه دارد.

گام پنجم – در مکان ها و افراد و زمان ها و شرایط مختلف تعمیم دهید, به بیان دیگر از دیگران بخواهید با او گفتگو کنند و او تماس چشمی را در حین گفتگو داشته  باشد.

گام ششم – این تمرینات  را تا زمانی که کودک با افراد مختلف در مکان ها و زمان های مختلف در هنگام گفتگو بدون کمک ارتباط چشمی مداوم برقرار کند ادامه دهید.

نکته: در تمامی گام های بالا هر زمان که کودک تماس چشمی برقرار کرد با دادن خوراکی یا شی مورد علاقه اش به او و همچنین به صورت کلامی او را تشویق کنید تا این رفتار(تداوم برقراری ارتباط چشمی) در او تقویت گردد.به مرور این پاداش و تقویت کننده ها را کم کنید تا زمانی که بدون دریافت تقویت کننده تداوم در برقراری ارتباط چشمی داشته باشد.

توجه: در مواردی استفاده از داروها جهت بالا بردن توجه و تمرکز و پیرو آن افزایش و تداوم تماس چشمی گزارش شده است.در این مورد لازم است که حتما با پزشک مربوطه مشورت کنید.

منبع: سعادتی ع و همکاران – راهنمای آموزش کودکان کم توان ذهنی- دفتر ششم- مهارت های اجتماعی – ۱۳۸۷