ارزیابی‌ها و مداخلات مورد استفاده در کاردرمانی

کار درمانگران در ارزیابی‌ کودکان اختلال طیف اوتیسم به صورت کلی بر بررسی عملکرد کاری، نیمرخ کاری  و همچنین شناسایی دلیل مشکلات عملکردی شناسایی شده تاکید می‌کنند.

ارزیابی‌های جزئی‌تر عموما در حیطه‌های مربوط به مشارکت اجتماعی، مراقبت از خود، عملکرد تحصیلی، بازی، مهارت‌های حرکتی، تکنولوژی کمکی، مقابله با مشکلات رفتاری نیز انجام می‌گیرد. این اطلاعات را می‌توان از طریق مصاحبه با والدین یا مراقب و مشاهده بدست آورد. درمانگر در حین مشاهده، برای موفقیت در درک عملکرد کاری کودک باید از استراتژی‌های اختصاصی استفاده کند تا بتواند معنای رفتارهای غیرعادی کودک را درک کند. ابزارهای مختلفی برای ارزیابی، غریالگری و تشخیص مختص کودکان اختلال طیف اوتیسم ساخته شده است. با توجه به اینکه این ابزارها برای تشخیص علایم و اختلالات ساخته شده‌اند، باید برای تعیین توانایی‌ها و نقاط قوت کودک نیز زمان لازم و کافی اختصاص داده شود.

مداخلات برای حیطه های مختلف کاری:
فعالیت‌های روزمره زندگی و فعالیت های کارساز روزمره زندگی : کودکان اختلال طیف اوتیسم می‌توانند از استراتژی‌های رفتاری، شناختی، حرکتی و حسی برای بهبود تواناییشان در انجام مستقل فعالیت‌های روزمره زندگی و فعالیت‌های کارساز روزمره زندگی بهره ببرند. به علاوه خانواده‌ها با استفاده از مشاوره کاردرمانگران، با استفاده از ساختار و روتین‌های خاص به کودکانشان در انجام موفقیت آمیز این فعالیت‌ها کمک می‌کنند.
تمام این مشکلات راهنمایی‌های خاصی را به والدین و در صورت امکان به طور مستقیم به دندانپزشک ارائه می‌کند.
تحصیل: اختلال طیف اوتیسم اغلب تاثیر ناخوشایندی بر عملکرد تحصیلی کودک دارد، گرچه این کودکان به محیط‌های آموزشی که توسط کادرمانگران مطابق با نیازهای فردی کودکان تطابق داده شده باشد، پاسخ خوبی نشان می‌دهند. تطابقات ممکن است به شکل تغییرات آموزشی، حمایت دیداری، حمایت‌های تکنولوژیکی، حمایت‌های رفتاری، حمایت‌ها و داستان‌های اجتماعی، تطابقات و استراتژی‌های حسی یا حمایت‌های انگیزشی باشد. گرچه معلمان مسئول محتوای آموزشی هستند، کاردرمانگران با استفاده از آنالیز فعالیت اطلاعات ارزشمندی را درباره تطابقات مورد نیاز برای کمک به معلم و حمایت دانش آموز بدست می‌آورند.

بازی:

بازی و تقلید حیطه‌های اصلی دچار اختلال در اختلال طیف اوتیسم به شمار می‌روند. روشهای مداخلاتی زیادی مثل floortime(DIR) ، یکپارچگی حسی برای تسهیل بازی توسط کاردرمانگران بکار گرفته می‌شود. همچنین مدل سازی ویدئویی تاثیر مثبتی بر افزایش بازی و برهمکنش با دیگران، شروع بازی، بازی تظاهری متقابل و استقلال در بازی با اسباب بازی‌ها دارد. براساس نتایج بسیاری از مطالعات انجام شده به روش تک نمونه‌ای، مداخله به واسطه همتایان، آموزش تقلید متقابل  و به خصوص مدل گروه‌های بازی یکپارچه تاثیر چشم گیری بر مهارت‌های بازی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم دارد. کاردرمانگران در درمان اختلالات بازی از مدالیته‌ها و استراتژی‌های مختلفی مختلفی استفاده می‌کنند. این کودکان نسبت به روش‌های تقلیدی بهترین پاسخ را نشان می‌دهند.

خواب: 

کاردرمانگران از ترکیب استراتژی‌های رفتاری و حسی برای حل مشکلات خواب کودکان‌ اختلال طیف اوتیسم که روتین‌های خواب نامنظم دارند استفاده ‌می‌کنند.

ایمنی:

 کاردرمانگران با استفاده از روش‌های حل مساله، آنالیز فعالیت و با استفاده از تکنولوژی‌های روز دنیا، به خانواده‌ها کمک می‌کنند از عهده مشکلاتی مثل فرار کودک از خانه و سایر مسایل مرتبط با ایمنی کودک بربیایند.

تطابق و خودکارآمدی:

یکی از نقش‌های مهم کاردرمانگرانی که با کودکان اختلال طیف اوتیسم و خانواده‌هایشان کار می‌کنند، کمک به خانواده برای تطابق با اختلال طیف اوتیسم است. از رایجترین مدل‌های تطابقی مورد استفاده در طی ۲۰ سال اخیر مدل تراکنشی  است.